ملک الاطباء شیرازی
ملک‌الاطباء شیرازی، محمدتقی
قرن: 13
وفات: ح 1290 ق.
دانشمند، پزشك، حكیم و ریاضیدان. ملقب به ملك‌الاطباء شیرازى. اصلاً شیرازى و در تهران سكونت داشت. از طبیبان دوره‌ى فتحعلى‌شاه، محمدشاه و ناصرالدین شاه بود.
در طبابت زبردست و با بكارگیرى داروها و روشهاى درمان فرنگى مخالف بود. مهارت او در تشخیص امراض را به بقراط تشبیه مى‌كردند. وى از علوم دیگر بهره‌ور از حكمت و ریاضى باخبر بود.
میرزامحمود فرزند جالینوس الزمان معروف به میرزاجان شاگرد او است. در اواخر عمر به قصد مجاورت به عتبات رفت و در كربلا درگذشت. از آثار وى: «البحرانیه»، مباحث بحران امراض، شامل معارضات بین او و میرزا محمد طبیب تنكابنى؛ «تسهیل العلاج»؛ «الجوهریة»؛ در منع استفاده از داروها و روشهاى درمان فرنگى؛ «حافظ الصحة» و «حفظ الصحة»؛ «مسكن الفؤاد»، فارسى در علاج طاعون؛ «الرسالة الوبائیة» صغیر و كبیر؛ «شرح لغزالقانون» كه آن را به درخواست شاگردش نوشته؛ «كلیات طب»، منظومه‌ى فارسى.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، در کتاب موجود نیست.